Sinds 1 januari geldt het vast abonnementstarief Wmo. Voorheen mochten gemeenten een variabele eigen bijdrage vragen aan mensen die Wmo-zorg nodig hebben. Veel gemeenten maakten de hoogte van deze bijdrage afhankelijk van het inkomen en/of de vermogenspositie van de desbetreffende inwoner. Vanaf nu betaalt iedereen in principe 19 euro per maand.
Eén van de belangrijkste redenen voor de introductie van dit vaste tarief is dat het de administratieve lasten terug brengt. Het spreekt voor zich dat een uniform tarief veel makkelijker is te verwerken dan voor elke inwoner een andere prijs. Daarnaast vind ik het zuiverder omdat een gemeente geen inkomenspolitiek moet bedrijven.
Inkomenspolitiek door Rijk
In Nederland wordt de inkomenspolitiek centraal door de Rijksoverheid gevoerd. Dat gaat via ons belastingstelsel en de bijbehorende (vermaledijde) toeslagen. Dit is een zorgvuldig politiek afgewogen evenwicht, waarbij de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen. Dit evenwicht wordt verstoord als gemeenten daar dwars doorheen een eigen inkomensbeleid gaan voeren. Je krijgt dan een stapeling van effecten, die onbeheersbaar is. Een voordeel voor minder bedeelden kan dan opeens opgeheven worden, of sterke schouders krijgen opeens dubbel zware lasten. Dat is niet goed. Dit beleid moet vanuit één centraal punt worden gevoerd.
Solidariteit onder druk
Bij de Wmo zijn sommige gemeenten dus inkomenspolitiek gaan voeren en zoals hierboven aangegeven is dat niet zuiver. Daarnaast denk ik dat het ook de solidariteit onder druk zet. Mensen die hun hele leven hard gewerkt hebben en veel belasting hebben betaald, moeten als ze zelf dan op enig moment zorg nodig hebben, opnieuw de hoofdprijs betalen. Ergens is dat wrang en wat mij betreft ook niet helemaal eerlijk. Solidariteit is een groot goed, maar kent uiteraard ook grenzen.
Zuiver en eerlijk
Inmiddels klagen sommige gemeenten dat de zorgkosten oplopen als gevolg van het abonnementstarief Wmo. Ik kan me dat voorstellen en ik begrijp ook dat het niet fijn is vanuit het oogpunt van kostenbeheersing. Het is wel eerlijker en ik denk ook beter voor het draagvlak voor het zorgstelsel. Inkomenspolitiek gaat via de inkomstenbelasting en zorg is er voor wie dat nodig heeft, met een gelijke eigen bijdrage voor iedereen.
Meer lezen over de organisatie van de zorg?