Oneindige of eindige zorg? Een indianenverhaal…

eindige zorg

In zijn boek “De Overgave”, beschrijft Arthur Japin de gebruiken van de Comanche-indianen. Wanneer bij hen iemand heel oud en zorgbehoevend is geworden en daardoor een belemmering wordt voor het functioneren van de stam, nemen ze afscheid. Japin beschrijft intens hoe een familie met een oude opa een berg beklimt, waar hij volgens een waardig rituaal bedwelmd wordt met sterke drank en ten ruste wordt gelegd in de vrieskou. Daarna wordt hij daar achtergelaten, voor zijn reis naar de eeuwige jachtvelden.

Ik moest de afgelopen week aan dit verhaal denken, toen ik de krant las. De werkgeversorganisaties hadden bedacht dat er jaarlijks minimaal 1,5 miljard bespaard kan worden, door meer technologische oplossingen toe te passen in de zorg. Vervolgens reageerden hier weer medici op, dat het toch wat kort door de bocht was en dat het oog van de dokter niet zo makkelijk te vervangen is door robots en app’s.

In essentie ging de discussie over hoe er zorg verleend moet worden, gekoppeld aan de kosten ervan. Het ging niet over of en wanneer er zorg verleend moet worden. Toch denk ik, dat wanneer de wetenschap zich steeds verder ontwikkelt, die vraag onvermijdelijk wordt. Stel dat het technisch mogelijk wordt dat onze verwachte levensduur met gemiddeld 10 jaar kan worden opgerekt. Is dat dan wenselijk, maar ook, is dat betaalbaar? Hoeveel kwaliteit voegen die extra 10 jaren toe aan een mensenleven. Wat kost het?  Waarschijnlijk zijn het jaren die gepaard gaan met intensieve zorg.

Het is een heel ingewikkeld en complex vraagstuk en het gemakkelijkste is het om het dan maar uit de weg te gaan, oftewel: taboe. Toch denk ik dat er iets te leren valt van de Comanche-stam. Of vindt u dat een indianenverhaal?

 / Reacties uitgeschakeld voor Oneindige of eindige zorg? Een indianenverhaal…  / in Geen categorie

Comments are closed.