Preventie of zware zorg? Wat aandacht krijgt groeit!

Van achter naar voor! Meer preventie en minder zware zorg, dat waren de belangrijkste opdrachten bij de decentralisaties van de zorg. Transformeren, het voorveld sterker maken en voorkomen dat langdurig zware hulp is vereist. Op basis hiervan zou je verwachten dat gemeenten momenteel hard bezig zijn om het jongerenwerk, kinderopvang, sociaal cultureel werk, vrijwilligerswerk, wijkverpleging, schoolmaatschappelijk werk en schuldhulpverlening te versterken, te verbinden en te laten innoveren. Je zou het verwachten en soms wordt er iets aan gedaan, maar de focus ligt er doorgaans niet.

Gemeenten richten hun energie vooral op de achterkant. Op het gedeelte waar 80% van de hulpvragen nooit terecht zou moeten komen. Op de zware vormen van hulpverlening. De focus is erop gericht hoe dat stuk anders bekostigd kan worden, heringericht en beter bewaakt. Mijn indruk is dat gemeenten het overgrote deel van de ambtelijke capaciteit inzetten op het organiseren van de zwaardere niet vrij toegankelijk zorg en slechts een klein deel op preventie en lichte vrij toegankelijke hulp. Eigenlijk komt de voorkant pas aan bod als er tijd over is of als de achterkant al geregeld is.

De constatering is bijzonder. Je zou verwachten dat het andersom zou zijn. Als je de voorkant goed regelt en daar nieuwe integrale samenwerkingen tot stand brengt, dan is die zware zorg veel minder nodig. De kostenoverschrijdingen die veel gemeenten hebben, maken dat men zich richt op waar het geld wordt uitgegeven. De vraag is of er daarmee niet een soort self fulfilling prophecy gaande is van stijgende zorgkosten in de 2e lijn. Wie durft het roer om te gooien en de focus te verleggen? Wat aandacht krijgt dat groeit. Waar willen we onze aandacht op richten?

Lees hier meer over strategie en sturing in het sociaal domein.

 / Reacties uitgeschakeld voor Preventie of zware zorg? Wat aandacht krijgt groeit!  / in Geen categorie

Comments are closed.